شهات امام رضا (علیه السلام ) تسلیت باد .

مرغ دلم شور و نوا می کند / ذکر علی بن رضا می کند
می پرد و می رود از سینه ام / آه که عشق تو چها می کند

سال‏های پایانی حیات مبارک امام رضا(ع) به جنگ‏های داخلی امین و مأمون بر سر کسب قدرت، پیروزی مأمون و در نهایت قبول ولایتعهدی مامون توسط امام سپری شد. با استقرار مامون بر تخت خلافت، او که از جانب امام، احساس خطر می‏کرد، برای تحت نظر داشتن حضرت و نیز تظاهر به علاقه به خاندان پیامبر، امام رضا را به مرو فرا خواند. هرچند، حضرت، در ابتدا این دعوت را نپذیرفت ولی از سوی مامون، اصرار و تاکیدهای فراوانی صورت گرفت تا این که، امام راهی مرو گردید.



امام رضاعلیه السلام :

لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِهِ و دِینَهُ لِدُنیاهُ
از ما نیست آن که دنیای خود را برای دینش و دین خود را برای دنیایش ترک گوید

مَن فَرَّجَ مِن مُؤمِنٍ ، فَرَّجَ اللَّهُ عَن قَلبِهِ یَومَ القِیامَةِ
هر کس اندوه مؤمنی را بزداید ، خداوند در روز قیامت ، غم از دلش می‏زداید

ولادت امام هادی (ع) مبارک

ز سوی عرش رحمن، نوید شادی آمد / بشارت ای محبان، امام هادی آمد
کجایی یابن زهرا بده عیدی مارا / که روح عشق و ایمان امام هادی آمد

حضرت امام هادی(ع) دهمین چراغ فروزان هدایت، در نیمه‏ی ذی حجّه‏ی سال ۲۱۲ ق در قریه‏ای در نزدیکی مدینه به دنیا آمد. مادرش سَمانه معروف به سیّده می‏باشد. ابوالحسن ثالث کنیه‏ی حضرت و هادی، نقی، مرتضی، فقیه، امین و متوکل، از القاب آن امام هستند. مُعتَصِم، واثق، متوکل، مُنتَصَر، مُستَعین و مُعتزّ از خلفای دوران حیات امام هادی(ع) بوده‏اند. پنج فرزند برای آن حضرت ذکر شده است. امام هادی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود، در سن هشت سالگی به امامت رسیده و عهده‏دار ولایت مسلمانان گردید. آن حضرت در همان دوران خردسالی، آن چنان از علم و هوشیاری و کمالات فوق العاده‏ای برخوردار بود که اطرافیان را حیران می‏نمود. امام دهم، همچنین در راستای انتشار مکتب تشیع به تربیت شاگردان متعددی پرداخت که حضرت عبدالعظیم حَسَنی، ابن سِکّیت اهوازی، ابوهاشم جعفری، جعفر بن سهیل و اسماعیل بن مهران از آن جمله‏اند. آن حضرت در تحکیم و استواری فقه و عقاید و فرهنگ تشیع، همت جدی و وسیع نمود و در این راستا، کتاب‏هایی نوشت که رساله‏هایی در ردّ جَبْر و تَفویض، اثبات عدل، احکام دین و نیز تفسیر صَحَّةُالخِلقَه و... از آن جمله‏اند.

احادیثی از امام هادی علیه السلام:


إیّاکَ والحَسَدَ فَإنَّهُ یَبینُ فیکَ، ولا یَبینُ فی عَدُوِّک؛
مبادا حسد ورزى؛ که اثرش در تو آشکار می‌شود و در دشمنت آشکار نمی‌شود.

مَن جَمَعَ لَکَ وُدَّهُ و رَأیَهُ فَاجمَعْ لَهُ طاعَتَکَ
هر کس نهایت دوستی و رأی[نیکش] را به تو عرضه کرد ، تو نیز نهایت فرمانبری‏ات را به او ابراز کن

الغِنی قِلَّةُ تَمَنّیکَ وَ الرِّضا بِما یَکفیکَ
توانگری ، کمی آرزو و رضایت به چیزی است که تو را بسنده است

مَن هانَت عَلَیهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّهُ
از شرّ کسی که خودش را سبک شمارد ایمن مباش

الهَزءُ فُکاهَةٌ السُّفَهاءِ و صِناعَةُ الجُهّالِ
ریشخند کردن ، شوخی کم‏خردان و کردار نادانان است

السَّهَرُ اَلَذُّ لِلمَنامِ وَ الجُوعُ یَزیدُ فی طیبِ الطَّعامِ
شب بیداری ، خواب را لذّت بخش‏تر و گرسنگی ، خوراک را گواراتر می‏کند

فرارسیدن ایام ضربت خوردن و شهادت امیرالمومنین علی (علیه السلام) را تسلیت عرض می نماییم

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را / به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را
 به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم / که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را
 همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند / ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

امام علی (ع):

هر که به جایگاه هاى نامناسب رود ، متّهم شود.

هر که به پیشواز نظرهاى گوناگون برود ، جایگاه هاى خطا را بشناسد.

روزى را با صدقه دادن ، درخواست کنید.

مبادا در کارها ، پیش از فرا رسیدن زمانشان ، شتاب ورزى یا هنگامى که زمانشان رسید [در انجام دادن آن] سهل انگارى کنى .

صبر بر سه گونه است : صبر (یا شکیبایى) بر مصیبت ، صبر (یااستقامت) بر فرمانبردارى ، و صبر (یا خوددارى) از گناه.

دنیا دو روز است : روزى به سود توست و روزى به زیانت . اگر به سود توبود ، شادان مشو و اگر به زیانت بود ، اندوه مخور ؛ زیرا به این دو آزمایش مى شوى.

[از امام علیه السلام] پرسیدند : مردانگى چیست؟ فرمود : [آن که] در نهان ، کارى نکنى که در عیان از آن شرم مى کنى.

ولادت امیرالمومنین علی (ع) مبارک.

از ذکر علی مدد گرفتیم / آن چیز که میشود گرفتیم 
در بوته ی آزمایش عشق  / از نمره ی بیست صد گرفتیم
ولادت امام علی (ع) بر شما مبارک.

امام علی(ع) در سیزدهم رجب سال ۳۰ عام الفیل در دورن خانه‏ی کعبه به دنیا آمد.پدر آن حضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود بنا بر این على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب است. حضرت علی(ع) از دوران کودکی، تحت تعلیم و تربیت حضرت محمد(ص) قرار گرفت و اولین مردی بود که اسلام آورد.

امام علی(ع) در هجدهم ذی‏حجّه‏ی سال یازدهم هجری، در محلی به نام غدیر خُم، به امر خدا و از طرف پیامبر به رهبری امت اسلامی پس از رسول اکرم(ص) برگزیده شد و پس از بیعت مردم، امیرالمؤمنین لقب گرفت.
ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسین، ابوالرَّیحانَتَین از جمله کنیه‏های آن امام و امیرالمؤمنین، ولی اللَّه، اسداللَّه، مرتضی، وصی، یعسوب الدین، حیدر، کرار و... از القاب آن سرور می‏باشد.



آیات و روایات متناسب با ولادت امام علی‏ علیه السلام :

پیامبرصلی الله علیه وآله :
إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ حَقَّ السَّعیدِ مَن اَحَبَّ عَلِیّاً فی حَیاتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ
سعادتمند حقیقی کسی است که علی را در حیات او و پس از رحلتش دوست بدارد
امام سجّادعلیه السلام:
إنَّ فاطِمَةَ بِنتَ أسَدٍ ضَرَبَهَا الطَّلقُ و هِیَ فِی الطَّوافِ فَدَ خَلَتِ الکَعبَةَ فَوَلَدَتْ أمیرَالمُؤمِنینَ فِیها
فاطمه ، دختر اسد ، در حال طواف بود که درد زایمان او را فرا گرفت ؛ پس وارد کعبه شد و امیرمؤمنان را در کعبه بزاد


روایاتی از امام علی علیه السلام:


لاتَقُل مالا تُحِبُّ أن یُقالَ لَکَ
آنچه دوست نداری درباره‏ات گفته شود ، درباره دیگران مگوی
نُصحُکَ بَینَ المَلإَِ تَقریعٌ
نصیحت کردنت در حضور جمع ، سرکوفت است